Door gebruik te maken van de bestaande installaties en leidingen in de woning kunnen we een snel netwerk opzetten met verschillende technologieën.
Als we in alle kamers van het huis internet willen hebben, zou het ideaal zijn om te beschikken over een kant-en-klare ethernetkabelinstallatie in de hele woning. Dit is vrij gebruikelijk in nieuwbouwwoningen, maar in oudere huizen is dit nog lang niet het geval, aangezien deze technologie nog onbekend was toen ze werden ontworpen.
Hoewel we natuurlijk kunnen gaan verbouwen en sleuven graven om het hele huis van kabels te voorzien, kan het ook eenvoudiger, sneller en goedkoper zijn om gebruik te maken van andere opties die momenteel op de markt beschikbaar zijn. Wat zijn de interessantste opties?
Gebruik maken van de elektriciteitskabels in de woning
Een van de interessantste opties zijn de PLC-adapters of Power Line Communications, merkwaardige apparaten die, zoals we al eerder hebben gezien, zijn ontworpen om het elektriciteitsnet van de woning, de kabels die we allemaal achter de muren hebben, te gebruiken als middel om gegevens van de ene kamer naar de andere te verzenden en die zeer goede prestaties kunnen leveren, hoewel er enkele nuances zijn die u moet kennen.
Tot een paar jaar geleden maakten alle PLC-adapters voor thuisgebruik gebruik van de HomePlugAV-standaard in een van zijn versies, waardoor apparaten, ongeacht het merk, met elkaar konden communiceren. Zo konden we vandaag een adapter kopen en jaren later een andere van een ander merk, en ze zouden perfect werken.
Dit is nu veranderd met de komst van de nieuwe Powerline G.hn-standaard. Het gaat om een technische norm die is ontwikkeld door de Internationale Telecommunicatie-Unie (ITU) en die sneller is dan de traditionele HomePlugAV, maar ook niet compatibel is met deze norm. Daarom moeten we in de winkel goed kijken met welke norm de apparaten die we gaan kopen compatibel zijn, vooral als we in de toekomst willen uitbreiden of als we van plan zijn oude adapters die we al in huis hebben te gebruiken.
Momenteel zijn er eenvoudige modellen verkrijgbaar vanaf ongeveer 500 Mbps en andere die tot 2.400 Mbps kunnen halen. Maar dit zijn theoretische snelheden en mijn ervaring is dat ze meestal rond de 40-50% blijven, afhankelijk van de omstandigheden van onze elektrische installatie.
Daarnaast is het raadzaam om rekening te houden met de ethernetpoort van deze apparaten. De meeste modellen in het midden- en lagere segment hebben meestal ethernetpoorten van 100 Mbps, met een werkelijke snelheid van maximaal 90 Mbps, wat, hoe hoog de beloofde synchronisatiesnelheid van 500 of 1000 Mbps ook is, een duidelijke bottleneck is.
Als we thuis een kabel- of glasvezelverbinding hebben die deze 100 Mbps overschrijdt, is het raadzaam om een adapter aan te schaffen met een of meer Gigabit-poorten, dat wil zeggen 1.000 Mbps. Zo voorkomen we deze bottlenecks en kunnen de apparaten op volle kracht werken.
De optie voor de toekomst: gebruik van plastic glasvezel
Zoals we in dit artikel uitgebreid hebben besproken, wordt plastic glasvezel of POF een steeds interessantere optie. Net als andere glasvezeltechnologieën is het idee om licht in plaats van elektriciteit te gebruiken om informatie te transporteren. De efficiëntie en fysieke eigenschappen zijn gebaseerd op het polymeermateriaal waaruit het is vervaardigd, dat zeer flexibel, dun en goedkoop is.
Met kunststof glasvezel kunnen de gegolfde buizen van de elektriciteitsstroom of het netwerk van oude telefoonkabels die we al in huis hebben, worden gebruikt, waardoor de installatie wordt vereenvoudigd. Het is een extreem dunne kabel, waardoor hij zonder problemen kan worden gebruikt in installaties waar de elektriciteitskabels oud zijn en scherpe hoeken hebben (hij heeft een buigradius tot 20 millimeter).
Er is geen transmissieverlies bij installaties van enkele tientallen meters en er is ook geen invloed van elektromagnetische interferentie van elektriciteitskabels, waardoor we de volledige bandbreedte waarvoor we een abonnement hebben kunnen benutten, ongeacht waar in huis we de verbinding maken.
Om al deze redenen maakt kunststof glasvezel het momenteel mogelijk om thuis een lokaal Gigabit Ethernet-netwerk op te zetten met behulp van optische kabels in plaats van elektrische kabels tussen elk aansluitpunt, zonder bouwwerkzaamheden, zonder verliezen, zonder straling, zonder interferentie en zonder zichtbare kabels.
Het grootste probleem is dat de apparatuur die nodig is om alles correct te laten werken relatief duur is, met prijzen die momenteel oplopen tot meer dan 200 euro. Bovendien moet men over een minimum aan doe-het-zelfvaardigheden beschikken om het te installeren, hoewel er alternatieven in opkomst zijn, zoals het voorstel van Movistar met kunststof glasvezel die aan de muren en plinten wordt bevestigd en door de operator zelf wordt geïnstalleerd.
Gebruik van coaxiale tv-kabels
Een andere interessante optie is het gebruik van de bestaande coaxkabels die gewoonlijk worden gebruikt voor het tv-signaal, die al over eigen leidingen en sleuven in de woning beschikken.
Het is niet de bedoeling om nog een netwerkkabel door deze leidingen te trekken, maar om de bestaande antennekabel om te vormen tot een netwerkverbinding. Hiervoor kunnen we zogenaamde coax-Ethernet-adapters gebruiken, een soort punt-tot-punt Ethernet-extenders die verschillende kamers kunnen bereiken.
Het zijn kleine apparaten die we bijna overal kunnen plaatsen, zelfs aan de muur, en die vrijwel geen configuratie- of beheeropties bieden. Je hoeft ze alleen maar aan te sluiten, in het stopcontact te steken en klaar is Kees. Over het algemeen hebben de adapters een of meerdere aansluitingen voor coaxkabels waarop je de uiteinden van de wandcontactdozen die je al in huis hebt moet aansluiten. Ze hebben ook een ethernet-ingang die naar de router of het apparaat moet worden aangesloten dat je wilt aansluiten (bijvoorbeeld een pc of een tv), evenals een voedingsaansluiting die je op een stopcontact moet aansluiten.
Het belangrijkste voordeel is de eenvoudige installatie en bediening. U hoeft ze alleen maar uit de doos te halen, ze aan te sluiten in de kamers waar u het ethernetnetwerk wilt hebben en dat is alles, veel meer hoeft u niet te doen. Bovendien hebben de modernste en krachtigste modellen een hoge gegevensoverdrachtssnelheid van tot 2,5 Gbps, zodat u ze kunt gebruiken voor alle activiteiten die u op het netwerk wilt uitvoeren.
Het grootste nadeel? Niet alle woningen zijn geschikt voor een goede werking, omdat er een directe, punt-tot-punt-bekabeling nodig is tussen de twee uiteinden van het netwerk dat we willen aanleggen. Als er signaalsplitters, versterkers en dergelijke aanwezig zijn, wat heel gebruikelijk is om het tv-signaal naar verschillende delen van het huis te leiden, kan de prestatie aanzienlijk afnemen of kan het Ethernet-netwerk helemaal niet tot stand worden gebracht.
Wifi-signaalversterkers
Als we de dekking van een wifi-netwerk in het hele huis willen uitbreiden, is de eenvoudigste, snelste en goedkoopste manier om dit te doen een wifi-signaalversterker. Dit zijn over het algemeen kleine apparaten die we rechtstreeks op een stopcontact kunnen aansluiten en die het signaal van een bestaand wifi-netwerk kunnen versterken.
Wat ze in feite doen, is het signaal van het wifi-netwerk dat u al in huis heeft detecteren en versterken, zodat het verder reikt en het bereik wordt vergroot. Het resulterende netwerk heeft meestal dezelfde naam of identificatiecode als het oorspronkelijke netwerk en het wachtwoord wordt automatisch gekopieerd, waardoor de versterker als een soort bidirectionele brug fungeert tussen het oude netwerk en het nieuwe netwerk dat door de versterker zelf wordt gegenereerd.
Het grootste nadeel is dat deze apparaten meestal niet over de nieuwste functies beschikken of, als ze dat wel hebben, niet meer zo goedkoop zijn. Bovendien kunnen ze de algemene toestand van de draadloze netwerken in huis niet analyseren en als we een zeer groot dekkingsgebied willen, moeten we meerdere van deze apparaten installeren, die misschien niet goed met elkaar samenwerken, waardoor de maximale snelheid afneemt.
Een WiFi Mesh-netwerk opzetten
Als oplossing voor de typische problemen van wifi-extenders zijn er de zogenaamde wifi-mesh-systemen. Dit zijn apparaten met een complexer ontwerp die ons de best mogelijke prestaties bieden die momenteel beschikbaar zijn, met meerdere knooppunten die met elkaar kunnen communiceren om op elk moment de meest geschikte netwerkparameters in te stellen.
Ze bestaan in principe uit een hoofdnode die al dan niet als router kan fungeren en die we met een ethernetkabel op de router van de provider moeten aansluiten. Deze hoofdnode communiceert draadloos of via een kabel met de andere satellitenodes die bij het pakket worden geleverd, waardoor een uniform wifi-netwerk ontstaat met dezelfde parameters en wachtwoorden.
Het voordeel is dat de nodes met elkaar kunnen communiceren om de status van het netwerk door te geven, of er interferentie is tussen de nodes, of er overbelasting is omdat er veel apparaten zijn aangesloten, enz. Met deze informatie wordt het verkeer omgeleid naar de minder overbelaste nodes en wordt de algehele prestatie van het netwerk verbeterd.
Het grootste nadeel? Dat is duidelijk de prijs. WiFi Mesh-netwerksystemen zijn veel duurder dan eenvoudige extenders, waardoor u minstens twee of drie keer zoveel moet betalen als u een set van twee of drie nodes wilt aanschaffen.
